Loksins laus

Therapy úr söngleiknum Tick, Tick… Boom! 

 

Lag: Jonathan Larson

Texti: Inga Auðbjörg K. Straumland

 

Veistu hvað,

það er baneitrað

þetta drullusvað.

Það er sama hvað,

allt rangtúlkað

eða uppdiktað.

Lífið með þér 

var langdregin 

hversdagskeppni.

 

Ég held að

þú hafir uppgötvað

eftir lögskilnað 

og málskostnað

að ég var það besta,

þín gæfa mesta,

að mig klófesta, 

var þín mesta heppni.

 

Ég fékk nóg, þráði sálarró 

eftir kapphlaupið við þig og þína ofvirkni.

Hvert andartak, hvílíkt hreðjatak,

þú notfærðir þér mig og mína meðvirkni.

 

Allt það raus

sem úr þér gaus,

ég alsaklaus, 

þú bandvitlaus,

helst til hispurslaus

og hjartalaus

og lausnin var sú að ég kaus

að finna frelsi

 

Ó, guð, þér ferst!

Ekki ég sem var verst,

mín almesta pest,

með greindarbrest…

þennan háa hest…

já, ég veð’jað’á vitlausan hest,

því hjónabandið með þér

var firrt fangelsi.

 

Ég fagna því, það er garantí, að ég fæ frí

frá þér og þínum gaslýsingum. 

Það særir mig, að þú teljir mig 

vera karlrembu sem kæfir með hrútskýringum! 

 

Veistu hvað, (Mér finnst)

það er baneitrað (baneitrað hvað þú)

þetta drullusvað.

Það er sama hvað, (því sama hvað)

allt er rangtúlkað (hvað nú?)

eða uppdiktað.

Lífið með þér var ein langdregin hversdagskeppni

(Þett’er alveg út úr kú!)

 

Ég held að (Ég held að)

þú hafir uppgötvað

eftir lögskilnað (Þú hafir uppgötvað)

og málskostnað (að það)

að ég var það besta, (ert þú)

þín gæfa mesta,

að mig klófesta, (Sem ert)

það var þín mesta heppni.

(út úr kú…)

 

Ég fagna því,

það er garantí, 

að ég fæ frí 

frá þér og þínum gaslýsingum.

 

Það særir mig, 

að þú teljir mig

Vera karlrembu 

sem kæfir með hrútskýringum.

 

Og loksins er þessu lokið,

loks laus við leiðindarstand.

Loksins fæ ég frí 

og best af öllu finnst mér það að vera 

loksins laus

við þetta hjónaband.